消文(2007/09/13)

2007/09/13初版；2014/07/17修訂(重編版面，增訂藏文，移除超連結)；2019/12/07三版(變更字體；藏文改採泰式分散對齊，並嵌入ཏྲེ་ཧོར།版四家注)

論之本文——p. 04909

非太減少，若太減少飢虛羸劣，無勢修善，故所食量，應令未到次日食時無飢損惱。

^{p. 04910}

_{tib. p. 06502}

^ཇཁྱད་ཆོས་དང་པོ་ཧ་ཅང་ཉུང་བ་མ་ཡིན་པ་ནི། ཧ་ཅང་ཉུངས་ན་བཀྲེས་པ་དང་ཉམ་ཆུང་བར་གྱུར་ནས་དགེ་བའི་བྱ་བ་ལ་མཐུ་མེད་པར་འགྱུར་བས་སང་གི་ཟས་ཀྱི་དུས་ལ་མ་སླེབ་ཀྱི་བར་དུ་བཀྲེས་པས་མི་གནོད་པའི་ཚོད་ཙམ་དུ་ཟ་བའོ།།

^{tib. p. 06504}

消文紀錄——

非太減少：所吃的量不能太過於減少。

若太減少飢虛羸劣：如果吃得太少，會導致飢餓、虛弱、疲憊、營養不良等過患。羸，音ㄌㄟˊ，疲憊。

無勢修善：沒有力氣修持善法。

故所食量：所以所吃的量。

應令未到次日食時無飢損惱：應該要能夠維持到第二天進食的時間以前，不會因為飢餓而引起損惱（為準）。損惱，梵語 उपघात (upaghāta)，【T30 No. 1579《瑜伽師地論》卷九十一〈攝事分中契經事處擇攝第二之三〉】：「言損惱者。即於諸受不可樂故。」又【T30 No. 1579《瑜伽師地論》卷五〈本地分中有尋有伺等三地之二〉】：「復有八種損惱。一飢損惱。二渴損惱。三麁食損惱。四疲倦損惱。五寒損惱。六熱損惱。七無覆障損惱。八有覆障損惱。」故飢損惱乃〈本地分〉中所云八種損惱之一。

我對這段本文之理解——

宗大師闡釋飲食知量的四法之一：非太減少，大師開示食量太少的過患，並且開示食量參考標準。

前一則　下一則