2012/04/25初版；2015/12/07修訂(取消黑底白字樣式)；2021/09/04三版(變更字體；藏文改採泰式分散對齊，並嵌入ཏྲེ་ཧོར།版四家注)
論之本文——p. 26405
《攝波羅蜜多論》云：「資財無常現可見，若能任運起大悲，當知布施極順理，猶如他物寄自舍。若施由此無恐怖，置於自家生怖畏，無足共他恆須護，若施無此諸過失，由施能生他世樂，不施現法亦生苦，人間諸財如流星，定無不捨諸財物。
p. 26408
tib. p. 36620
བདགུ་པ་རང་གཞན་གྱི་ལོངས་སྤྱོད་མི་རྟག་པ་དྲན་པའི་སྙིང་རྗེས་གཏོང་ཚུལ་སློབབ་དཔོན་དཔའ་བོས་ཕར་ཕྱིན་བསྡུས་པ་ལས་ཀྱང༌། ལོངས་སྤྱོད་བཀྱིས་རྣམ་པ་མི་རྟག་བཔར་མཐོང་བབར་གྱུར་ཅིང༌། །བསྟེ་གྱུར་པ་དང་ཡིད་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་རང་གི་ངང་བགིས་ཏེ་གཞན་དབང་དུ་གྱུར་བཔ་གཉིས་ཡོད་ན། །བྱིན་པབར་བྱ་བའི་ནོར་བདག་གི་ཁྱིམ་བདུ་བཞག་བཔ་ཙམ་མ་གཏོགས་གཞན་གྱི་བཡིན་པརབ་རྟོགས་པར་གྱུར་ཏེ་དཔེར་ན་གཞན་གྱི་བཅོས་མ་ལྟ་བུའོ།། དེ་ཡང་ཤིན་ཏུ་རིགས་པའི་ཚུལ་གྱིས་བཏེ་རྒྱུ་མཚན་དང་བཅས་ཏེ་རྟོགས་པར་འགྱུར་ཏེ། །བརྒྱུ་མཚན་ལ་ནོར་བཏང་བའི་ཕན་ཡོན་མ་བཏང་བའི་ཉེས་དམིགས་གཉིས། མདོར་བསྟན་པ་རྒྱས་པར་བཤད་པ་དོན་བསྡུ་བ་གསུམ་གྱི་དང་པོ་ནི། ཇབཅུ་པ་སྦྱིན་པས་བདེ་བ་འཕེལ་ཞིང་བཟུང་བའི་གསོག་བསྲུང་སོགས་ཀྱི་ཉེས་པ་གང་བྱིན་བན་ནོར་དེ་ལས་བཏེ་དེ་ལ་བརྟེན་པའི་འཇིགས་པ་བསྟེ་ཉེས་པ་སྐྱེ་བབར་མི་འགྱུར་ལ། །བནོར་མ་བྱིན་པར་རང་གི་ཁྱིམ་ན་གང་བཞག་པ་དེ་ལས་བཏེ་དེ་ལ་བརྟེན་པའི་འཇིགས་པ་བའམ་ཉེས་སྐྱོན་འབྱུང༌། །ཞེས་མདོར་བསྟན་ནས་རྒྱས་པར་བཤད་པ་ནི། མི་ཆོག་བཔ་སྟེ་ཆོག་མི་ཤེས་པ་དང་གཞན་གྱིས་ཕྲོགས་པ་དང་རྐུ་བ་སོགས་མི་འབྱུང་བའི་ངེས་པ་མེད་པས་གཞན་དང་། ཐུན་མོང་བབ་དང་རྟག་ཏུ་བབསྒྲིམ་ཏེ་བསྲུང་དགོས་བཔ་སོགས་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་ཞིང་ཤས་ཆེར་འབྲས་བུ་ལོག་པར་འབྱིན་པར་འགྱུར་རོ་ཏེ་བའགྱུར་ལ། །ནོར་གཞན་ལ་བྱིན་ན་བའཕྲལ་སྔར་བཤད་པའི་ཉེས་པ་དེ་དག་བགིས་གནོད་བཔར་མི་འགྱུར་ལ། །བཕུགས་བྱིན་པས་འཇིག་རྟེན་ཕ་རོལ་བཏུ་མངོན་མཐོང་ངེས་ལེགས་ཀྱི་བདེ་བ་འགྲུབ། །མ་བྱིན་བཞིང་བསྲུངས་པའི་ཚེ་ཕྱི་མར་མ་ཟད་ཚེ་འདི་ཉིད་ལའང་སྡུག་བསྔལ་བསྐྱེད་བཅིང་བསྲུངས་མི་ཐུབ་སྟེ། །ཇབཅུ་གཅིག་པ་སྦྱིན་པ་གཏེར་ལྟ་བུ་ནི། མི་ཡི་ནོར་རྣམས་སྐར་མདབའ་སྐྱ་ཐོལ་གྱིས་བྱུང་ཡང་རིང་པོར་མི་ཐོགས་པར་ཡལ་འགྲོ་བའི་རང་བཞིན་ལྟར། །བགཞན་ལ་ཡོངས་སུ་མ་བཏང་བཡང་ནོར་དེ་དག་བམཐར་མེད་པར་འགྱུར་བཔའི་རང་བཞིན་ཡིན་ཏེ།
tib. p. 36707
消文紀錄——
《攝波羅蜜多論》云：《攝波羅蜜多論》說。
資財無常現可見：資具財物的無常體性，於現法中即可見證。
若能任運起大悲：如果能夠任運而生起大悲心。
當知布施極順理：應當了知布施一切資財是極為順理成章的事。
猶如他物寄自舍：就好像是他人的財物寄放在自己的房舍裡一樣。
若施由此無恐怖：如果把這些資財布施他有情的話，就沒有什麼好擔憂的。
置於自家生怖畏：放在自己的家裡，一定會有所擔憂。
無足共他恆須護：（而擔憂的是）不滿足、不能獨享、必須恆常守護。共他，與他共有。消文者按，「共他」者，如《大智度論》中云「五家所共」，此中「五家」者，謂「若王、若賊、若火、若水、若不愛子用。」《大智度論》卷第十一〈釋初品中檀相義第十九〉：「如說阿婆陀那經中。昔閻浮提中有王。名婆薩婆。爾時有婆羅門菩薩。名韋羅摩。是國王師。教王作轉輪聖王法。韋羅摩財富無量珍寶具足。作是思惟。人謂我為貴人財富無量。饒益眾生今正是時應當大施。富貴雖樂一切無常。五家所共令人心散輕泆不定。譬如獼猴不能暫住。人命逝速疾於電滅。人身無常眾苦之藪。以是之故應行布施。」又卷第十三〈釋初品中戒相義第二十二之一〉：「如佛說。不與取有十罪。何等為十。一者物主常瞋。二者重疑(丹注云重罪人疑)三者非行時不籌量。四者朋黨惡人遠離賢善。五者破善相。六者得罪於官。七者財物沒入。八者種貧窮業因緣。九者死入地獄。十者若出為人勤苦求財。五家所共若王若賊若火若水若不愛子用。乃至藏埋亦失。」
若施無此諸過失：如果布施出去了，就沒有以上所說的種種過患。
由施能生他世樂：透由布施能夠產生他世的安樂。
不施現法亦生苦：捨不得布施的話，在這一世也會產生痛苦。
人間諸財如流星：世間人的種種財物都像天空中的流星（剎那即逝）。
定無不捨諸財物：必定沒有什麼不會捨離的財物。
我對這段本文之理解——
這段本文引《攝波羅蜜多論》宣說攝持諸資財之過患，以及布施的勝利。消文者按，由於引用的篇幅較長，分兩天進行消文。
沒有留言:
張貼留言