消文(2013/05/04)

2013/05/04初版；2016/07/10修訂(調整版面)；2022/07/09三版(變更字體；藏文改採泰式分散對齊，並嵌入ཏྲེ་ཧོར།版四家注。)

論之本文——p. 31702

休息無間仍發精進，前事究竟，不應以此便為喜足，應於上勝更發精進。如云：「若時力衰乏，為後故暫捨，為趣後後故，善竟即應捨。」此後所說極為重要，若以前德而為喜足，則能障礙修證眾多勝功德故。

^{p. 31704}

_{tib.p. 44113}

ངལ་སོས་མ་ཐག་ཡང་བརྩོན་འགྲུས་བརྩམ་ཞིང་སྔ་མ་ལེགས་པར་མཐར་ཐོན་ན་དེ་ཙམ་གྱིས་ཆོག་ཤེས་མི་བྱ་བར་གོང་མ་གཞན་ཞིག་བྱ་བ་ལ་བརྩོན་འགྲུས་བརྩམ་དགོས་ཏེ། དགེ་བ་ལ་འབད་པས་ལུས་སེམས་དུབ་ནས། སྟོབས་ཉམས་པ་དང་རྗེས་^བསུ་འབྲེལ་ན་^བངལ་བསོས་ཏེ། །སླར་^བལས་དེའི་འབྲོ་བྱ་^བབའི་དོན་^བརེ་ཞིག་དུ་དོར་བར་བྱ་^བཞིང་ངལ་བསོས་ནས་ཀྱང་བརྩམ་པར་བྱའོ། །ལས་སྔ་མ་ལེགས་པར་ཟིན་^བཔ་ན་^བལས་ཕྱི་མ་དང༌། །^བདེ་ཡི་འང་། །ཕྱི་མ་^བགཞན་དང་གཞན་བྱ་བར་འདོད་པས་^བསྔར་ཟིན་པ་དེ་སྤང་^བབར་བྱ^བའོ། །ཞེས་སོ།། ^ཇགཉིས་པ་ངལ་བ་སྤང་བ་གལ་ཆེ་བ་ནི། ཕྱི་མ་འདི་གལ་ཆེ་སྟེ། ཡོན་ཏན་སྔ་མ་རེས་ཆོག་ཤེས་བྱས་ན་ཁྱད་པར་གོང་མ་མང་པོ་འཐོབ་པ་ལ་གེགས་ཆེན་པོར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ།།

^{tib.p. 44118}

消文紀錄——

休息無間仍發精進：休息過了，馬上繼續奮發精進。

前事究竟，不應以此便為喜足：前一件事情究竟成辦之後，不應該就這樣高興滿足。

應於上勝更發精進：應當朝更好、更殊勝的目標再發起精進。

如云：如（《入行論》當中）所說。消文者按，〈第七品　精進〉第66偈。以下偈頌消文內容引用隆蓮、如石、如性等法師之譯著。

若時力衰乏，為後故暫捨，為趣後後故，善竟即應捨：
隆蓮法師：勤修善法，身心疲極，氣力羸劣之所隨逐，為止息疲勞所作易成故，應暫捨所作，疲勞既息，復勤精進也。善攝持者，所作完成已，方作後後之事，若作一事時，復以欲作另一事之心攝持之，是所應斷也。
如石法師：當我的身心都疲乏的時候，為了持之以恆，應該暫時把事情擱置下來。如果事情完成了，就該毫不眷戀地放下，以便再繼續修習其他的善行。
如性法師：若勤修善以致身心疲勞，其力漸趨衰弱，為能續行未完之事，應暫捨置；迨休憩已復發精進。若已圓滿完成彼事，為求後後其餘善事，即應當捨已完成事。

此後所說極為重要：這偈頌後兩句所說的內涵非常重要。消文者按，指「為趣後後故，善竟即應捨。」

若以前德而為喜足：如果因為前面所成就的功德而感到高興滿足。

則能障礙修證眾多勝功德故：那麼就會障礙修證更多、更殊勝的功德。

我對這段本文之理解——

這段本文宣說暫息之後即應再發精進；同時，前事善竟，不應喜足，應更發精進。並引《入行論》闡述止息力分暫捨（身心疲勞時）與全捨（前事究竟時）。

前一則　下一則