2011/10/22初版;2015/09/23修訂(取消黑底白字樣式);2021/07/12三版(藏文改採泰式分散對齊,並嵌入ཏྲེ་ཧོར།版四家注)
論之本文——p. 23808
若棄如是所受之心,則須長夜馳騁惡趣。《入行論》云:「於少惡劣物,由意思布施,若人後不施,說為餓鬼因。若於無上樂,至心請喚已,欺一切眾生,豈能生善趣?」
p. 23809
tib. p. 33009
ཇགསུམ་པ་སེམས་བསྐྱེད་ཆོ་གས་ལེན་ཚུལ་གྱི་སྐབས་སུ་དེ་ལྟར་ཁས་བླངས་པ་དོར་ན་ངན་འགྲོར་རིང་དུ་འཁྱམས་དགོས་པ་ནི། དེ་ལྟར་ཁས་བླངས་པའི་སེམས་དོར་ན་ངན་འགྲོར་རིང་དུ་འཁྱམ་དགོས་ཏེ། སྤྱོད་འཇུག་ལས། དངོས་པོ་ཕལ་པ་བཟས་ཁམ་གཅིག་སོགས་ཅུང་ཟད་ལབའང་། །ཡིད་ཀྱིས་སྦྱིན་པར་བསམས་བྱས་ནས། །མི་གང་སྦྱིན་པར་མི་བྱེད་པ། །དེ་ཡང་བམདོ་ལས་དེ་ཉིད་ཡི་དྭགས་བཀྱི་རྒྱུར་གསུངས་ན། །བླ་ན་མེད་པའི་བསངས་རྒྱས་ཀྱི་བདེ་བ་བདང་གནས་སྐབས་ལྷ་མིའི་བདེ་བ་ལ། །ཚིག་ཙམ་མིན་པར་བསམ་པ་ཐག་པས་བསེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་མགྲོན་བདུ་གཉེར་ནས་བདེ་བཤོལ་ཏེ། །འགྲོ་བ་ཐམས་ཅད་བསླུས་བཔར་བྱས་ན། །བགང་ཟག་དེ་བདེ་འགྲོར་ཅི་ག་འགྲོ་བབར་འགྱུར་རམ་བཏེ་མི་འགྱུར།། ཞེས་གསུངས་སོ།། བམདོ་གཉིས་ལས་གསུངས་ཚུལ་ནི། དྲན་པ་ཉེར་བཞག་ལས། ཅུང་ཟད་ཙམ་ཞིག་བསམས་པ་ལས་མ་བྱིན་ན་ཡི་དྭགས་ཀྱི་འགྲོ་བར་སྐྱེ་ལ། དམ་བཅས་པ་ལས་མ་བྱིན་ན་སེམས་ཅན་དམྱལ་བའི་འགྲོ་བར་འགྲོ་བར་འགྱུར་རོ།། ཞེས་དང་། འགྲོ་བ་རྣམ་པར་འབྱེད་པའི་མདོ་ལས། མི་གང་འབྲས་ཆེན་ཚོད་མའམ། །དེ་བཞིན་རྩ་བ་འབྲས་བུ་དག །ཡིད་ཀྱིས་སྦྱིན་ཞེས་དམ་བཅས་ནས།། འཇུང་བས་སྦྱིན་པར་མི་བྱེད་ན། །དེ་ནི་ཡི་དྭགས་འཇིག་རྟེན་དང་། །སྡུག་བསྔལ་མི་བཟད་མྱང་པར་འགྱུར། །ཞེས་གསུངས་སོ།།
tib. p. 33014
消文紀錄——
若棄如是所受之心,則須長夜馳騁惡趣:如果捨棄這個所受的願心,則必定恆常流轉於惡趣當中。
《入行論》云:《入行論》說。消文者按,出自〈第四品 不放逸〉第5-6偈。以下消文直接引用如石譯注之《入菩薩行》譯注。
於少惡劣物,由意思布施,若人後不施,說為餓鬼因:如果一個人曾經想作布施,後來卻因為慳吝而沒有施捨出去,儘管想要布施的東西根本微不足道,但是經說:這種人將會墮落餓鬼道。
若於無上樂,至心請喚已,欺一切眾生,豈能生善趣:何況我們初發心時曾經誠懇地邀請眾生前來享受無上菩提及人天的安樂喜宴,後來卻出爾反爾,欺騙了眾生,那麼這種人怎能投生到善趣呢?
我對這段本文之理解——
這段本文教誡行者若棄捨願心,則須長夜馳騁惡趣之中,並且引《入行論》〈第四品 不放逸〉證成。
沒有留言:
張貼留言