消文(2006/10/31)

2006/10/31初版；2014/02/20修訂(重編版面，增訂藏文，移除超連結)；2017/10/14三版(藏文改採泰式分散對齊，並嵌入ཏྲེ་ཧོར།版四家注)

論之本文——p. 01704

雖無上說彼等眾過，然聽聞時，所受文義不能堅持，由忘念等之所失壞，則其聞法全無大益，故須離彼等。

^{p. 01705}

_{tib.p. 02304}

སྐྱོན་དེ་དག་མེད་ཀྱང་ཉན་པའི་དུས་སུ་བཟུང་བའི་ཚིག་^བཁ་ཏོན་སོགས་བྱ་བ་དང་དོན་རྣམས་^བཡང་ཡང་ཡིད་ལ་སེམས་པའི་བརྟན་པར་མ་བྱས་པར་བརྗེད་པ་སྐྱོན་^ཇགསུམ་པ་ཞབས་རྡོལ་བ་ལྟ་བུ་ཡིན་ཏེ། དེ་ཉིད་ལས་ཁ་ཅིག་འཇུག་ཏུ་ཟིན་ཀྱང་གནས་པར་མི་འགྱུར་ཏེ། བརྗེད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་པ་ལ་སོགས་པས་ཉམས་པར་གྱུར་ན་ཆོས་ཐོས་པ་དགོས་པ་ཆེན་པོར་མི་འགྱུར་བས་དེ་དང་བྲལ་བ་དགོས་ཏེ།

^{tib.p. 02307}

消文紀錄——

雖無上說彼等眾過：雖然沒有上面所說的那些過失。指前段本文中所述之不屬耳、或有邪執、或等起心有過失。

然聽聞時：但是聽聞（正法）的時候。

所受文義不能堅持：對於所聽受的文辭涵義，不能持久不忘。受，梵語 वेदना (vedanā)，【丁福保《佛學大辭典》】：「（術語）領納所觸之境之心所法也。」既是聽聞時，當以耳觸之境為主，故所受乃所聽受也。文義，【教育部《國語辭典》】：「文辭的義理、含義。」因為所聽受的是正法，所以本文所謂文義，實則是法要。堅，【教育部《國語辭典》】：「不鬆懈、不動搖。」持，憶而不忘。

由忘念等之所失壞：由於時間久了，以致於都記不起來。忘念，【《瑜伽師地論》卷六十二〈攝決擇分中三摩呬多地之一〉】：「云何忘念？謂於久遠所作所說，不能隨念，不令隨憶，不守根門，不正知住。」失壞，遺失損毀。

則其聞法全無大益：那麼他聽聞正法完全沒有大利益。

故須離彼等：所以必須脫離上面所說的那些過失。

我對這段本文之理解——

宗大師在前段本文闡述了聞法者常有不屬耳、有邪執、等起心有過失等過患，這段本文接著強調即使沒有以上所說的這些過失，但是因為對法要的憶持，不能夠持久不懈，以致於隨著時間過去，而漸漸遺失損毀。那麼，對聞法者來說，他聽聞正法是毫無利益可言，所以必須斷除這些過失。對照先前器之比喻，我把不屬耳對應為倒覆；有邪執與等起心有過失是為不淨潔；對所受文義不能堅持，由忘念等之所失壞是為底穿漏。

前一則　下一則