2010/02/13初版;2013/09/30修訂;2018/04/15三版(變更字體,藏文改採泰式分散對齊,並嵌入ཏྲེ་ཧོར།版四家注);2018/06/22四版(增設前後則選擇功能)
論之本文——p. 16201
如博朵瓦云:「於六趣中,隨生何趣,其後發生病痛死等,眾苦惱者,是病者病,是死者死,非彼不應,忽爾而起。是生死相,或生死性,住生死時,必不能越。我等於此,若起厭離,須斷其生,此須斷因。」當於前說,生老病死等已生眾苦,如是思惟。
p. 16204
tib.p. 22017
ཇདྲུག་པ་དེའི་མྱོང་བ་སྐྱེས་ཚད་ནི། ངདེ་ཡང་སྡུག་བསྔལ་དང་པོ་སྐྱེ་བའི་སྡུག་བསྔལ་དང་། ཐ་མ་འདི་གཉིས་བསམ་པ་གལ་ཆེ་སྟེ་འདི་ནི་གསུང་རབ་ཀྱི་དོན་ལ་གོ་བ་རྙེད་ནས་གམས་པ་ལ་རག་ལས་ཀྱིས། སྡུག་བསྔལ་བརྒྱད་ཀྱི་བར་པ་རྣམས་ནི་ཁྱི་ལ་རྡོ་བསྣུན་པའི་བློ་ལྟར་ལམ་ལ་མ་སྦྱངས་ཤིང་གསུང་རབ་ཀྱི་གོ་བ་གཏན་མེད་པ་རྣམས་ལའང་སྐྱེའོ།། དེས་ན་འཁོར་བའི་སྡུག་བསྔལ་གཞན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ལེ་ལན་འདི་གཉིས་ལ་བདའ་ཞིང་རྩ་བ་འདི་གཉིས་ལ་ཐུག་པར་གོ་ནས་ལས་ཉོན་གྱི་དབང་གིས་འཁོར་བར་མི་སྐྱེ་ཞིང་དེའི་ཕུང་པོ་མི་འགྲུབ་པའི་ཐབས་ལ་འབད་པ་ཞིག་དགོས་ཏེ། འདི་གཉིས་ཡོད་ཕྱིན་ཆད་ལས་ཉོན་རྒྱུར་སོང་ཞིང་དེའི་ས་བོན་རྗེས་སུ་འབྲེལ་བའི་གནད་ཀྱིས་སྡུག་བསྔལ་གཞན་རྣམས་འབྱུང་བ་འོས་མེད་ཡིན་པས། དེ་བྱུང་བ་ལ་མི་འདོད་པ་བྱས་ཞན་འདྲ་བ་ནི། དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་ཆེན་པོ་པོ་ཏོ་བའི་ཞལ་ནས། རིགས་དྲུག་གང་དུ་སྐྱེས་ཕན་ཆད། ན་ཚ་དང་འཆི་བ་ལ་སོགས་པའི་སྡུག་བསྔལ་འབྱུང་བ་ནི་ན་རྒྱུ་ཞིག་ན་བ་ཡིན། འཆི་རྒྱུ་ཞིག་འཆི་བ་ཡིན་གྱི་དེ་ལ་མི་འོས་པ་ཞིག་གློ་བུར་དུ་བྱུང་བ་མིན། འཁོར་བའི་མཚན་ཉིད་དམ་རང་བཞིན་ཡིན། འཁོར་བར་གནས་རིང་ལ་དེ་ལས་མ་འདས། རང་ཅག་དེ་ལ་ཡིད་འབྱུང་ན་སྐྱེ་བ་སྤོང་དགོས། དེ་ལ་རྒྱུ་སྤོང་དགོས་གསུང་བ་ངདང་། ཡང་པྲ་ཛྙཱ་དྷྭ་ཛའི་གཏམ་བརྒྱུད་ཇི་བཞིན། ཞེས་སོགས་ཀྱང་གསུངས་ཏེ། དེ་ཡང་ཁོང་ལ་སློབ་མ་ཤེས་རབ་རྒྱལ་མཚན་བྱ་བ་ཞིག་ཡོད་པ་ལ་མཛེ་ནད་བྱུང་བས་སེམས་ཁྲལ་ཆེན་པོ་བྱས་པ་ལ་ཁོང་གིས་དེ་ལྟར་མ་བྱེད་འཁོར་བ་འདིར་ལས་ཉོན་གྱི་དབང་གིས་སྐྱེ་བ་བླངས་ཕྱིན་འདི་ལྟ་བུ་ཞིག་ལས་མ་འདས་ཁྱོད་སེམས་ཁྲལ་བྱེད་ན་སྐྱེ་བ་བླངས་པ་འདི་ལན་པས་འདི་སྤོང་བ་ལ་འབོད་ཅེས་གསུངས་པ་ལྟར་སྔར་བཤད་པའི་སྐྱེ་རྒ་ན་འཆི་སོགས་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་འབྱུང་བ་རྣམས་ལ་དེ་ལྟར་དུ་བསམ་མོ།
tib.p. 22102
消文紀錄——
如博朵瓦云:就像博朵瓦所說。
於六趣中,隨生何趣,其後發生病痛死等,眾苦惱者:在六趣當中輪迴,無論受生哪一趣,隨著都一定遭受病、痛、死等許許多多的苦惱。
是病者病,是死者死,非彼不應,忽爾而起:當病因生起的時候,就會生病;當死因生起的時候,就要死亡,這些既不是無緣無故,也不是突然發生的。
是生死相,或生死性,住生死時,必不能越:這些就是生死輪迴的相狀,或者是生死輪迴的自性,只要是在生死輪迴當中,就絕對不可能超越的。
我等於此,若起厭離,須斷其生,此須斷因:我們如果要對這生死輪迴生起厭離,就必須中斷「生」,而這就必須斷除「生因」。
當於前說,生老病死等已生眾苦,如是思惟:應當對於已經生起的生老病死等種種苦,照著前面所說的思惟。
我對這段本文之理解——
這段本文引博朵瓦所說,認清生死自性,並思惟對生死起厭離,進而了知須斷其因始能超越。
沒有留言:
張貼留言