消文(2010/02/10)

2010/02/10初版；2018/06/22修訂(重編版面，移除超連結，增訂藏文並採泰式分散對齊，嵌入ཏྲེ་ཧོར།版四家注)

論之本文——p. 16111

若於生死取蘊自性，未能發起真實厭離，則其真實求解脫心，無發生處。於諸有情流轉生死，亦無方便能起大悲，故隨轉趣大小何乘，然此意樂極為切要。

^{p. 16112}

_{tib.p. 22009}

གཉིས་^བཔ་སྙིང་པོ་སྒོམ་ཚུལ་གཅེས་པར་གདམས་པ་ནི།  ཉེར་ལེན་གྱི་ཕུང་པོའི་རང་བཞིན་གྱི་འཁོར་བ་ལ་སྐྱོ་བ་རྣལ་མ་ཞིག་མ་སྐྱེས་ན་ཐར་པ་དོན་གཉེར་གྱི་བློ་སྣ་རྣལ་མ་སྐྱེ་ས་མེད་ཅིང་། སེམས་ཅན་འཁོར་བར་འཁྱམས་པ་ལ་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་ཡང་སྐྱེ་ཐབས་མེད་པས་ཐེག་པ་ཆེ་ཆུང་གང་དུ་འཇུག་ཀྱང་བསམ་པ་འདི་ཤིན་ཏུ་གལ་ཆེའོ།།

^{tib.p. 22012}

消文紀錄——

若於生死取蘊自性，未能發起真實厭離：如果對生死輪迴所感得的取蘊之自性，不能夠生起真正的厭離心。自性，梵語स्वभाव (svabhāva)，指諸法各自具有不變不改的體性或體相。

則其真實求解脫心，無發生處：那麼他的真實求解脫心就無從生起。

於諸有情流轉生死，亦無方便能起大悲：對於在生死輪迴當中流轉的有情，也沒有辦法生起大悲心。

故隨轉趣大小何乘，然此意樂極為切要：因此，無論是趣入大乘或是趣入小乘，真實厭離的意樂非常重要。

我對這段本文之理解——

這段本文教誡行者要對取蘊自性發起真實厭離。

前一則　下一則