論源(2008/08/29)

2008/08/29初版；2016/09/02修訂(重編版面，移除超連結，增訂藏文)；2017/04/07三版(藏文改採泰式分散對齊，並嵌入ཏྲེ་ཧོར།版四家注)；2020/02/23四版(變更字體)

論之本文——p. 10203

又云：「若見欲蔽意，大愛常耽境，墮愛貪大海，勝者發大悲。見煩惑眾生，多病憂逼惱，為除眾苦故，十力生大悲。能仁常起悲，終無不起時，住眾生意樂，故佛無過失。」

^p. 10205

_{tib. p. 13711}

།དེས་ན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཐུགས་རྗེ་ཆེན་པོ་སྐྱེ་བའི་རྒྱུ་ནི་སེམས་ཅན་སྡུག་བསྔལ་གྱིས་མནར་བར་གཟིགས་པ་ཉིད་ཡིན་གྱི་གཞན་མི་དགོས་ལ་རྒྱུ་མཚན་དེས་ན་སེམས་ཅན་སྡུག་བསྔལ་གྱིས་མི་མནར་བའི་དུས་མེད་པས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཐུགས་རྗེ་ཆེན་པོ་ཡང་རྒྱུན་འཆད་པའི་དུས་མེད་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་གསུངས་སོ།། ཞེས་དང་། ^བདེ་རྒྱས་པར་འཆད་པ་ནི། འདོད་པས་ཟིལ་གྱིས་ནོན་པའི་ཡིད་ལྡན་དང་། །སྲེད་པ་ཆེ་ཞིང་རྟག་ཏུ་ཡུལ་བརྐམ་དང་། །སྲེད་པའི་འདོད་ཆགས་རྒྱ་མཚོར་ལྷུང་བ་^བསྟེ་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱུ་ལ་ལོངས་སྤྱོད་པ་དེ་རྣམས། །གཟིགས་ན་རྒྱལ་བའི་ཐུགས་རྗེ་ཆེན་པོ་སྐྱེ་^བཞེས་དང་། །ཡང་རྒྱུ་དེ་དག་གིས་འབྲས་བུ་གྲུབ་པའི་སྐབས་སུ་ནད་དང་མྱ་ངན་རྣམ་པ་མང་དག་གིས། །ཤིན་ཏུ་གཙེས་པའི་སྐྱེ་དགུ་ཉོན་མོངས་རྣམས། །གཟིགས་ན་སྡུག་བསྔལ་མ་ལུས་བསལ་སླད་དུ། །སྟོབས་བཅུ་མངའ་བའི་ཐུགས་རྗེ་རབ་ཏུ་སྐྱེ། །ཐུབ་པའི་ཐུགས་རྗེ་ཆེན་པོ་རྟག་འབྱུང་སྟེ། །དེ་མི་འབྱུང་བ་ནམ་ཡང་སྲིད་མི་འགྱུར། །འགྲོ་བ་ཀུན་གྱི་བསམ་པར་གནས་པ་སྟེ། །དེ་བས་སངས་རྒྱས་དེ་ལ་སྐྱོན་མི་མངའ།།

^{tib. p. 13717}

論源紀錄——

T09 No. 0271

《佛說菩薩行方便境界神通變化經》卷中

宋天竺三藏法師求那跋陀羅譯

見為利養所覆蔽，復次境界無厭足，墮於欲有之大海，是故十力有大悲。

多於種種憂愁病，見諸眾生苦惱已，為是一切諸苦惱，是故十力有大悲。

知於非有亦非無，彼常有於大悲心，一切眾生普遍心，是故一切智無過。

T09 No. 0272

《大薩遮尼乾子所說經》卷第六〈如來無過功德品第八之一〉

元魏天竺三藏菩提留支譯

瞿曇見眾生，在有貪海中，利養覆心故，常求愛境界。

貪心如野火，熾然不知足，是故十力者，常起大悲心。

瞿曇見眾生，具造諸苦業，常為諸憂悲，苦惱之所逼。

為拔彼眾生，種種諸惱害，是故十力者，常起大悲心。

瞿曇恒觀彼，一切眾生界，常起大悲心，是故無過失。