論源(2006/11/22)

2008/09/06初版；2016/10/27修訂(重編版面，補遺，移除超連結，增訂藏文)；2020/11/01三版(藏文改採泰式分散對齊，並嵌入ཏྲེ་ཧོར།版四家注)

論之本文——p. 01812

《三摩地王經》云：「諸人病已身遭苦，無數年中未暫離，彼因重病久惱故，為療病故亦求醫。彼若數數勤訪求，獲遇黠慧明了醫，醫亦安住其悲愍，教令服用如是藥。受其珍貴眾良藥，若不服用療病藥，非醫致使非藥過，唯是病者自過失。如是於此教出家，遍了力根靜慮已，若於修行不精進，不勤現證豈涅槃。」

^{p. 01902}

_{tib.p. 02504}

ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་རྒྱལ་པོ་ལས། མི་དག་ན་ཞིང་ལུས་ནི་སྡུག་བསྔལ་ཏེ། ལོ་གྲངས་མང་པོ་རེས་འགའ་མ་ཐར་བ། དེ་ནི་ཡུན་རིང་ནད་ཀྱིས་ཉོན་མོངས་པས། ནད་རྣམས་གསོ་བའི་ཕྱིར་ཡང་སྨན་པ་བཙལ། ཡང་དང་ཡང་དུ་དེ་ཡིས་བཙལ་བ་ཡིས། སྨན་པ་མཁས་ཤིང་རིག་པ་དེ་རྙེད་དེ། དེས་ཀྱང་སྙིང་རྗེ་ཉེ་བར་བཞག་ནས་ནི། སྨན་འདི་གཏང་བར་གྱིས་ཞེས་བྱིན་པ་དང༌། སྨན་མང་བཟང་ཕཔས་པ་དེ་བླངས་ནས། ན་བ་འཚོ་བར་འགྱུར་བའི་སྨན་མི་འཐུང༌། སྨན་བསམ་ལན་སྨན་གྱིས་མ་ཉེས་ཏེ། ནད་པ་དེ་ཉིད་ཀྱིས་ནི་ཉེས་པ་མ་ཡིན། དེ་བཞིན་བསྟན་པ་འདི་ལ་རབ་བྱུང་སྟེ། །^བདད་པ་ལ་སོགས་པའི་སྟོབས་དང་བསམ་གཏན་^བབཞི་དད་སོགས་དབང་པོ་^བལྔ་པོ་ཀུན་^བབསྐྱེད་པའི་ཐབས་དང་དེ་དག་གི་འབྲས་བུའི་ཕན་ཡོན་སོགས་ཐོས་པས་རིག་^བཔར་བྱས་ནས། །^ངདེ་དག་བསྐྱེད་པའི་ཐབས་བསྒོམ་པ་ལ་ནི་མངོན་པར་བརྩོན་^བཔར་མི་བྱེད། །^བཅིང་ཉམས་སུ་མྱོང་བའི་ཚུལ་གྱིས་མངོན་སུམ་དུ་རིག་པར་མི་བརྩོན་^བཔ་དེ་ག་ལ་མྱ་ངན་^བལས་འདའ་^བསྟེ་མི་འདའ།

^{tib.p. 02512}

論源紀錄——

T15No.639

高齊天竺三藏那連提耶舍譯《月燈三昧經》卷二：

如人患身痛，多年苦逼惱，是病經時久，求醫欲治療。

是人數推訪，便遇得良師，醫愍授好藥，汝服則令差。

是人得妙藥，不服病不癒，非是醫藥咎，當知病者過。

於此法出家，讀誦道品教，行修不相應，何能得解脫。

前一則　下一則